| حـدیـث زلـف جـانـان بـس دراز اسـت | چه می پرسی از او کان جای راز است |
| مـپـرس از مـن حـدیـث زلـف پـرچـیـن | مــجــنــبــانــیــد زنــجــیــر مــجــانــیــن |
| ز قدش راسـتـی گفتـم سخـن دوش | ســر زلــفــش مــرا گــفــتــا فــروپــوش |
| کـژی بــر راسـتـی زو گـشـت غـالـب | وز او در پـــیــچـــش آمـــد راه طـــالـــب |
| همـه دلـها از او گـشـتـه مـسـلـسـل | هـمــه جــانــهـا از او بــوده مــقــلــقــل |
| مـعــلـق صــد هـزاران دل ز هـر ســو | نــشـــد یــک دل بـــرون از حـــلــقــه او |
| گـر او زلـفـیـن مـشـکـیـن بـرفـشـانـد | بــه عــالــم در یــکــی کــافــر نــمــانــد |
| وگـر بــگـذاردش پــیـوسـتــه ســاکـن | نـمــانــد در جــهـان یـک نـفــس مؤمــن |
| چـو دام فـتــنـه مـی شـد چــنـبــر او | بــه شــوخــی بــاز کــرد از تــن ســر او |
| اگر بـبـریده شـد زلفش چـه غـم بـود | کـه گـر شــب کـم شــد انـدر روز افـزود |
| چــــو او بــــر کـــاروان عـــقـــل ره زد | بــه دسـت خـویـشـتــن بــر وی گـره زد |
| نــیــابــد زلــف او یــک لــحــظــه آرام | گــهــی بــام آورد گــاهـی کــنــد شــام |
| ز روی و زلف خود صد روز و شب کرد | بـسـی بــازیـچـه هـای بـوالـعـجـب کـرد |
| گـــل آدم در آن دم شـــد مـــخـــمـــر | کـــه دادش بـــوی آن زلـــف مـــعـــطـــر |
| دل مــا دارد از زلــفـــش نــشـــانــی | کـه خــود ســاکـن نـمـی گـردد زمـانـی |
| از او هـر لـحـظـه کـار از سـر گـرفـتـم | ز جــان خــویــشــتــن دل بـــرگــرفــتــم |
| از آن گــردد دل از زلـفــش مـشــوش | کـــه از رویـــش دلـــی دارد بــــر آتـــش |