| بــت تـرسـا بــچـه نـوری اسـت بــاهـر | کــه از روی بـــتـــان دارد مــظـــاهــر |
| کــنـد او جــمــلــه دلــهـا را وشــاقــی | گـهـی گـردد مـغــنـی گـاه ســاقـی |
| زهی مـطـرب کـه از یک نغـمـه خـوش | زنــد در خــرمــن صــد زاهــد آتـــش |
| زهـی ســاقــی کــه او از یـک پــیـالـه | کـنـد بـیخـود دو صـد هـفـتـاد سـالـه |
| رود در خــانــقــه مــســت شــبـــانــه | کـنـد افـســون صــوفـی را فـســانـه |
| وگـر در مـســجــد آیـد در ســحــرگــاه | بـــنـــگـــذارد در او یــک مـــرد آگـــاه |
| رود در مـدرسـه چـون مسـت مسـتـور | فـقـیه از وی شـود بـیچـاره مـخـمـور |
| ز عـشـقـش زاهـدان بـیچـاره گـشـتـه | ز خــان و مـان خــود آواره گــشــتــه |
| یــکــی مؤمــن دگــر را کــافــر او کــرد | همه عـالم پـر از شـور و شـر او کـرد |
| خــرابــات از لـبــش مـعـمـور گـشــتــه | مـسـاجـد از رخـش پــر نـور گـشـتـه |
| هـمــه کــار مــن از وی شــد مـیـســر | بــدو دیـدم خــلـاص از نـفـس کـافــر |
| دلم از دانش خـود صد حـجـب داشـت | ز عجب و نخوت و تلبیس و پنداشت |
| درآمـــد از درم آن مـــه ســـحــــرگـــاه | مــرا از خــواب غــفــلــت کــرد آگــاه |
| ز رویـش خـلـوت جــان گـشـت روشـن | بـدو دیدم کـه تـا خـود چـیسـتـم من |
| چــو کــردم در رخ خــوبــش نــگــاهـی | بـــرآمـــد از مـــیــان جـــانـــم آهــی |
| مـرا گـفــتــا کـه ای شــیـاد ســالـوس | بـه سر شد عمرت اندر نام و ناموس |
| بـبـین تـا علم و زهد و کبـر و پـنداشت | تــو را ای نـارسـیـده از کـه واداشـت |
| نـظــر کـردن بــه رویـم نـیـم ســاعــت | هـمـی ارزد هـزاران ســالـه طـاعـت |
| عــلـی الــجــمـلـه رخ آن عــالــم آرای | مـرا بــا مـن نـمـود آن دم ســراپــای |
| ســیـه شـد روی جــانـم از خــجــالـت | ز فـــوت عـــمــر و ایــام بـــطـــالـــت |
| چـو دید آن ماه کـز روی چـو خـورشـید | بــریـدم مــن ز جــان خــویـش امـیـد |
| یـکـی پـیـمـانـه پــر کـرد و بــه مـن داد | کــه از آب وی آتــش در مــن افــتــاد |
| کنون گفت از می بـی رنگ و بی بـوی | نقـوش تـخـتـه هسـتـی فـرو شـوی |
| چــو آشــامـیـدم آن پــیـمــانـه را پــاک | در افـتـادم ز مـسـتـی بـر سـر خـاک |
| کـنـون نه نیسـتـم در خـود نه هسـتـم | نه هشـیارم نه مخـمورم نه مسـتـم |
| گهی چون چشم او دارم سری خوش | گـهی چـون زلف او بـاشـم مشـوش |
| گـهـی از خـوی خـود در گـلـخـنـم مـن | گــهـی از روی او در گــلـشــنـم مـن |