| شبی شوقم شبیخون بر سر آورد | ز غـم در پـای دل جـوشـی بــرآورد |
| تـنـم زنـار گـبـران در مـیـان بـسـت | دل شوریده شوری در جهان بست |
| بــکـلـی از خـرد بـیـگـانـه گـشـتـم | چـو افیون خـوردگان دیوانه گشـتـم |
| چـو زلفـش بـیقـراری پـیشـه کردم | فــغــان و آه و زاری پــیـشــه کـردم |
| ز مژگان اشـگ خـونین میفشـاندم | بــه آبــی آتـش دل مـی نـشـانـدم |
| نــمــی آســـودم از فــریــاد و زاری | نمی تـرسـیدم از دشـنام و خـواری |
| خـروشم گوش گردون خـیره میکرد | هــوا را دود آهــم تــیــره مــیــکــرد |
| پـیاپـی زهر هجـران می چـشـیدم | قـلم بـر هسـتـی خـود میکـشـیدم |
| هـمـه شــب گـرد مـنـزلـگــاه یـارم | طــواف کــعــبــه جــان بـــود کــارم |
| ضـمـیرم بـا خـیالـش راز مـیخـوانـد | بـسـوز این بـیتـهـا را بـاز مـیخـوانـد |