شبی شوقم شبیخون بر سر آورد | ز غـم در پـای دل جـوشـی بــرآورد |
تـنـم زنـار گـبـران در مـیـان بـسـت | دل شوریده شوری در جهان بست |
بــکـلـی از خـرد بـیـگـانـه گـشـتـم | چـو افیون خـوردگان دیوانه گشـتـم |
چـو زلفـش بـیقـراری پـیشـه کردم | فــغــان و آه و زاری پــیـشــه کـردم |
ز مژگان اشـگ خـونین میفشـاندم | بــه آبــی آتـش دل مـی نـشـانـدم |
نــمــی آســـودم از فــریــاد و زاری | نمی تـرسـیدم از دشـنام و خـواری |
خـروشم گوش گردون خـیره میکرد | هــوا را دود آهــم تــیــره مــیــکــرد |
پـیاپـی زهر هجـران می چـشـیدم | قـلم بـر هسـتـی خـود میکـشـیدم |
هـمـه شــب گـرد مـنـزلـگــاه یـارم | طــواف کــعــبــه جــان بـــود کــارم |
ضـمـیرم بـا خـیالـش راز مـیخـوانـد | بـسـوز این بـیتـهـا را بـاز مـیخـوانـد |