| ضمیر پـاک آن مرغ سـخـن سـاز | چـو این افسانه کردم پـیشش آغاز |
| شــد از حــال دل پــر دردم آگــاه | چو آتش گشت و شد با باد همراه |
| بـه خـلـوتـگـاه آن آرام جـان رفـت | بـاستادی ز هر چشمی نهان رفت |
| بـاو از هر دری افـسـانه میگفـت | حـکایت خـوب و اسـتـادانه میگفت |
| ز من هر دم غـمی تـقـریر میکرد | ز دریـائی نـمــی تــقــریـر مـیـکــرد |
| چـو رمزی زین حـکایت یاد کردی | سـمـنـبـر زان سـخـن فـریاد کـردی |
| بصنعت زین سخن دوری نمودی | بــدو آئیــن مــســتــوری نــمــودی |