ضمیر پـاک آن مرغ سـخـن سـاز | چـو این افسانه کردم پـیشش آغاز |
شــد از حــال دل پــر دردم آگــاه | چو آتش گشت و شد با باد همراه |
بـه خـلـوتـگـاه آن آرام جـان رفـت | بـاستادی ز هر چشمی نهان رفت |
بـاو از هر دری افـسـانه میگفـت | حـکایت خـوب و اسـتـادانه میگفت |
ز من هر دم غـمی تـقـریر میکرد | ز دریـائی نـمــی تــقــریـر مـیـکــرد |
چـو رمزی زین حـکایت یاد کردی | سـمـنـبـر زان سـخـن فـریاد کـردی |
بصنعت زین سخن دوری نمودی | بــدو آئیــن مــســتــوری نــمــودی |