تــرا آن بــه کــه راه خــویـش گــیــری | شـکـیـبـائی در این ره پـیش گـیری |
روی چـون عـاقـلان در خـانه زین پـس | نـگـردی ایـن چــنـیـن دیـوانـه کـس |
مکـن بـا چـشـم سـرمـسـتـم دلـیری | کــه از روبــه نـیـایـد شــیـر گــیـری |
مکـن بـا زلـف شـسـتـم عـشـقـبـازی | که این کاری است بـا لختی درازی |
هـر آنـکـس کـو نـدانـد پــایـه خـویـش | بـبــازد نـاگـهـان سـرمـایـه خـویـش |
کـجــا مـانـنـد تــو مـســکـیـن گـدائی | رسـد در وصل چـون من پـادشاهی |
چـه خـیـزد زیـن گـریـبـان چـاک کـردن | فشاندن اشگ و بر سر خاک کردن |
نـگـیـرد دسـتــت ایـن آشـفـتـه کـاری | بــه کـارت نـایـد ایـن فــریـاد و زاری |
نــدارم بـــاک اگــر دل گــرددت خـــون | نگـیرد در مـن این نیرنگ و افـسـون |
هـر آنــکــو عــشــق ورزد درد بــیـنــد | سـرشـکـی سـرخ و روئی زرد بـیند |
تو این مسکین بدین بی ننگ و نامی | چـه جـنسـی وز کـدامـانی کـدامی |
تـو ای مـجـنون کـه عـاشـق نام داری | شــراب شــوق مــن در جــام داری |
تــرا آن بــه کــه بــا دردم نــشــیـنـی | کـه جـان در بـازی ار رویـم بـبـیـنـی |
مــگــر نـشــنـیـده ای ای از خــرد دور | کــه پـــروانــه نــدارد طـــاقــت نــور |
بـــرو مــیــســاز بـــا انــدوه و خــواری | کـه ســازد عـاشـقـان را بــردبــاری |