| دگـر بـار آن فـسـونگـر مرغ چـالـاک | چو پیشش می نهادم روی بر خاک |
| قـــدم در ره نـــهـــاد از روی یـــاری | بــه جـان آورد شـرط جـان سـپــاری |
| خـــرامــان شــد بـــر آن ســرو آزاد | بـه شـیـرینـی زبـان چـرب بـگـشـاد |
| کـــه ای نـــوبـــاوه بـــاغ جـــوانــی | دلــم را جــان و جــانــرا زنــدگــانـی |
| جـمالت چـشم جـان را چشمه نور | ز رخـسـار تــو بــادا چـشـم بــد دور |
| بــلــا لـائیـت عــنـبــر خــوی کــرده | شـمـیـمـت بــاغ عـنـبــر بـوی کـرده |
| گــل صــد بــرگ در پــای تــو مـرده | صــنـوبــر پــیـش بــالــای تــو مــرده |
| خـجـل مـشـک تـتــار از تـار مـویـت | فـتـاده مـاه و خـور بــر خـاک کـویـت |
| هـمـیشـه شـاد و دولـتـیار بـاشـی | ز حـسـن و عـمر بـرخـوردار بـاشـی |
| مـرا هم جـان تـوئی هم زنـدگـانـی | مکـن زین بـیش بـا من سـر گـرانی |
| نـصـیحـت گـوشـدار از دایه خـویش | غـنیمـت دان غـنیمت مـایه خـویش |
| جــوانــی از جــوانـی بــهـره بــردار | ز دور شـــادمــانــی بـــهــره بـــردار |
| جــوانـان را طـریـق عـشـق ســازد | شنیدستـی که پـیری عشق بـازد؟ |
| جوانی کو نگشت از عاشقی شاد | یـقـیـن دان کـو جـوانـی داد بـر بــاد |
| بـه دلـداری دل مـردم بـه دسـت آر | کــســی را تــا تــوانــی دل مــیـازار |
| مــرنــجــان آن غــریــب نــاتـــوان را | کـسـی دشـمـن نـدارد دوسـتـان را |
| خـردمـنـدان کـه در نظـم سـفـتـنـد | نگه کن این سخـن چـون نغز گفتـند |
| « چـو نـیل خـویش را یابـی خـریدار | اگـر در نـیـل بــاشـی بـاز کـن بـار » |