| بــود در کــنـج خــانـه صــبــح دمـی | خــاطـر مـن بــخــود فـتــاده دمـی |
| غــزلــی دلــپـــذیــر مــی گــفــتــم | درر از عشق دوسـت می سـفتـم |
| نــفــســی وصــف یـار مــی رانــدم | ساعتـی لوح دوست می خـواندم |
| دل ز احــــوال نــــیــــک و بــــد آزاد | هـر زمـانـم نـتــیـجــه ای مـی داد |
| عـــقــل گــردون نــورد گــردنــکــش | جـمـع کـرده دل از چـهار وز شـش |
| فـکـر عــالـم نـمـای مـعـنـی خــوان | در دمـــاغ خــــیـــال ســـرگـــردان |
| ذوق لــذت شــنــاس شــاهــد بــاز | کـرده در عـشــق نـغـمـه هـا آغـاز |
| طــبــع رعــنـاگــرای شــیـریـن کــار | کـرده حــسـن عـروس فـکـر نـگـار |
| کـلـک نـقـاش خـوی مـعـنـی جـوی | کرده معنی روان، چو آب بـه جوی |
| خـامـه نـقـشـبــنـد چــابــک دسـت | بـتـکـی چـنـد را صـور مـی بـسـت |
| آمــد از عــالــم خــفــا بـــه ظــهــور | یـک یـک از دل مـعـانـی مـسـتــور |
| در چــنـان حـالـتــی کـه جــان لـرزد | دوســت نـاگـاه حــلـقــه بــر در زد |
| صـــوت بـــر در زنــان، ز قـــرع هــوا | از ره گــوش هــوش گــفــت مــرا: |
| خــیـز و بــگـشــای در، کـه یـار آمـد | مــیــوه از شــاخ عــمــر بـــار آمــد |
| بـی خـبـر گشـت عقل سـرمسـتـم | بـیخود از جـای خود بـرون جستـم |
| بــگـشــودم درش، چــو رخ بــنـمـود | در جــنـت بــه روی مـن بــگـشـود |
| انـــدر آمـــد، ز مـــاه تــــابــــان تـــر | ز سـهـی سـرو بــس خـرامـان تـر |
| ســایــه غــم بــرفــت از ســر مــن | کـــافـــتـــاب انــدر آمــد از در مــن |
| بــر رخـش هـمـچـو مـوی آشـفـتــم | مست و حـیران شدم بـدو گفتـم: |
| وه! که بس خوب و دلکش آمده ای | مـرحـبـا! مرحـبـا! خـوش آمـده ای |
| بــس لـطــیـفــی و نـیـک زیـبــایـی | حــوری و از بــهـشــت مــی آیـی |
| آدمــی را چــنــیــن نــبـــاشــد نــور | مـلـکـی؟ یا پـری؟ بـتـی؟ یا حـور؟ |
| تــا جـهـان اسـت، مـثـل تـو قـمـری | در نــیــامــد بـــه دلـــبـــری ز دری |
| چــه مــلــک پــیـکــری! بــنـام ایـزد | کآفـــــریــــدت ز روح تـــــام ایــــزد |
| مــاه رویــی و آفـــتـــاب جـــبـــیــن | آدمـی زاده کـسـی نـدیـد چـنـیـن |
| لــب لــعــلــش، کــزو زنـم لــبــیـک | کرد اشارت که: «السلام علیک » |
| گـفـتـمش: صـد دلت فـدای سـلـام | «و عـلـیـک الـســلـام و الـاکـرام » |
| از شــراب غــرور خــوبــی مــســت | موزه بـر کند و ساعتـی بـنشست |
| سـوی اشـعـار گـفـتـه مـی نـگـریـد | ایـن غـزل بـر ورق نـوشـتـه بـدیـد: |