| ای ربــــوده دلـــم بـــه رعـــنـــایـــی | این چه لطف است و این چه زیبایی؟ |
| بــیـم آن اســت کـز غــم عــشــقـت | ســـر بـــرآرد دلــم بـــه شـــیــدایــی |
| از جـمـالـت خـجــل شـود خـورشـیـد | گــر تــو بـــرقــع ز روی بـــگــشــایــی |
| زیــر بـــرقــع، چـــو آفــتـــاب مــنــیــر | انـــدر ابــــر لـــطـــیـــف پــــیـــدایـــی |
| در جـمالـت لطـافـتـی اسـت، کـه آن | در نـــیـــابـــد کـــمـــال بـــیـــنـــایــی |
| آن ملاحت، که حسن روی تو راست | کــس نـبــیـنـد، مـگــر تــو بــنـمــایـی |
| مــنــقــطــع مــی شــود زبـــان مــرا | پـــیــش وصـــف رخ تـــو، گـــویـــایــی |
| روز و شـب جـان بـه عـاشـقـان دادن | از بــــرای تــــو و تــــو خــــود رایــــی |
| نــیـســت بــی روی تــو عــراقــی را | بــیـش ازیـن طــاقــت شــکــیــبــایـی |