| مـرحـبــا! مـرحـبــا! نـسـیـم صـبـا | خـبـر از دوست چـیست؟ بـاز نما |
| حـال مـا بــیـن دریـن پـریـشـانـی | بــاز گـو تــا ازو چــه مـی دانـی؟ |
| ایـن چــنــیـنــم هـنــوز بــگــذارد؟ | یـا عــزیـمـت بــدیـن طــرف دارد؟ |
| گــویــیــا تــخــم مــهــر مــا کــارد | یــا خــود از مــا فــراغــتـــی دارد |
| ســخــن بــی دلــان بــه یـاد آرد؟ | یـا خـود او این سـرود نـشـمـارد؟ |
| بـاشـدش هیچ میل و رغـبـت ما؟ | یـا فـرامـوش کـرده صـحـبـت مـا؟ |
| گـویـیـا در دلـش وفـا بــا مـاسـت | یا هنوزش سـر جـفـا بـا مـاسـت |
| خـاطـرش هیچ سـوی مـا نـگـرد؟ | یـا دگــر نــام بــی دلــان نــبــرد؟ |
| هیچ داند که حال ما چون است؟ | یا ز ما خـود دلش دگرگون است؟ |
| دوری از مــا هـنـوز مــی جــویـد؟ | یا ز مـا خـود سـخـن نمی گـوید؟ |
| از جــمـالـش اگـرچــه مـحــرومـم | هر چـه خـواهد کند، که مظلومم |
| جـز مـرادش مـرا مـرادی نـیسـت | غـیر او خـاطـری و یـادی نـیسـت |
| هسـت جـانم چـنان بـدو مشغول | کــه نــدانــم فـــراق را ز وصـــول |
| خـود ندانم کـه در چـه کـارم من؟ | بــا وی از خـود خــبــر نـدارم مـن |
| در کــمـنـدش چــنـان گــرفــتــارم | کـه خـلـاصـی طـمـع نـمـی دارم |
| گـرچـه او خـود نـمـی بــرد نـامـم | تـــا بـــرفـــت او، بـــرفــت آرامــم |
| هرکه جـانش ز روی دوسـت بـود | میل جانش به سوی دوست بود |
| دیده، کـو طـالـب جـمـال تـو شـد | بــاعـثــش قـوت خــیـال تــو شـد |